Αλγεινή εντύπωση μου προκάλεσαν, πράγματα, γεγονότα και πρόσωπα σε μια μικρή απόδραση που πραγματοποίησα στη νότια Ελλάδα` και όταν γράφω νότια, εννοώ νοτιότατα!
Για ένα Σαββατοκύριακο (12 και 13 Ιούνη) εξερεύνησα την ακριτική, την ξερή μα και την όμορφη Γαύδο. Από τη χώρα των Σφακιών με ferry-boat η Γαύδος είναι 2,5 ώρες περίπου. Πρόκειται για ξερονήσι, στο οποίο μόνο το κεντρικό και το ανατολικό τμήμα αυτού είναι αξιοποιήσιμο τουριστικά, γεωργοκτηνοτροφικά κλπ. Όλο το δυτικό τμήμα αυτού έχει "Άσπες",
βράχια μεγάλα, που καταλήγουν σε γκρεμούς. Οι δρόμοι του νησιού είναι ελάχιστα ασφαλτοστρωμένοι και οι υπόλοιποι είναι χωματόδρομοι, κατσικόδρομοι ακριβέστερα.
Οι κάτοικοι, όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό, έχουν προσποιητή ευγένεια και δυστυχώς προσπαθούν με κάθε τρόπο να "ρίξουν" ουσιαστικά τους επισκέπτες του νησιού τους. Πρέπει να επισκεφθεί το νησί κάποιος υποψιασμένα, γιατί τους ως άνω κατοίκους αφορά μόνο το μεγάλος κέρδος χωρίς τις ανάλογες παροχές και υπηρεσίες. Αν και εγώ πήγα συστημένος από ένα... "κοπέλι" των Σφακιών, εντούτοις πολλές φορές διαπίστωσα ότι υπάρχει μεγάλη δυσαναλογία παροχών και κέρδους. Φανταστείτε ότι πόσιμο νερό δεν υπάρχει στο νησί, εκτός του εμφιαλωμένου, και το νησί ηλεκτροδοτείται από γεννήτριες και μόνο για μερικές ώρες της ημέρας και της νύχτας. Τα καταλύματα είναι λίγα και χωρίς καμία σύγχρονη άνεση. Και παρ' όλα αυτά οι τιμές τους τσιμπάνε. Το φαγητό μόνο σε ταβέρνα στο Σαρακίνικο με ενθουσίασε.
Η διαδρομή προς την "καρέκλα" στο ακρωτήριο Τρυπητή (το νοτιότερο άκρο της Ελλάδας και της Ευρώπης) είναι άθλια! Είναι διαδρομή 1 ώρας και 20 λεπτών περίπου μέσα στον ήλιο σε κατσικόδρομο! Με ελάχιστα έξοδα θα μπορούσαν να τον συντηρήσουν, αφού όσοι τουρίστες επισκέπτονται το νησί, το κάνουν για αυτό ακριβώς το λόγο. Στα τελευταία 2 χλμ, βέβαια, ο άθλιος κατσικόδρομος καταλήγει σε ένα μονοπάτι, πλήρως αναξιοποίητο και αυτό, αλλά διέρχεται από πευκοδάσος και έχει σκιά. Ασφαλώς η θέα και το άγριο τοπίο στην Καρέκλα σε μαγεύει και μερικώς σε αποζημιώνει.
Το Σάββατο βράδυ ξεκινούσε το "φεστιβάλ του θερινού ηλιοστασίου" και είχε βραδιά παραδοσιακής μουσικής στο λιμάνι. Η κοινότητα της Γαύδου έφερε ένα συγκρότημα κρητικής μουσικής, άπλωσε ένα μικρό μπουφέ και έριξε δεκάδες πυροτεχνήματα μέσα από τη θάλασσα. Κάτοικοι και επισκέπτες του νησιού (και οι ξεβράκωτοι "καλλιτέχνες" του Αγ. Ιωάννη, που πουλούσαν χαϊμαλιά) δεν ξεπερνούσαν τα 30 άτομα. Φρου - φρου και αρώματα από την κοινότητα και καμιά ουσία. Με αυτά τα έξοδα θα μπορούσε η κοινότητα κάτι πιο χρήσιμο να κάνει. Στην έσχατη να βάλει καμιά ταμπέλα στους κατσικόδρομους για να μη χάνεται ο επισκέπτης. Και δεν έφταναν όλα αυτά, στον κύκλο που χόρευε ο Δήμαρχος (των Σφακιών;;; δεν κατάλαβα ακριβώς μιας και η Γαύδος είναι κοινότητα) "παίξανε και τα όπλα". Κάποιος αδάμαστος μπεκρής έριξε με πολεμικό στον αέρα μια γεμιστήρα.....
Κατά τη 01:00 η γεννήτρια σταμάτησε και το απόλυτο σκοτάδι έπεσε! Με το φως του κιν. προσπαθήσαμε να πάμε στο δωμάτιό μας και φυσικά παραπατήσαμε και γλιστρήσαμε στην αυλή του ξενοδοχείου άποιρες φορές. Διερωτώμαι: Γιατί δεν αγοράζει ο ξενοδόχος φωτοβολταϊκές λάμπες; Άπλές λύσεις και χρήσιμες. Για ένα βράδυ, εκτός σεζόν, πληρώσαμε για την καλύβα/"ενοικιαζόμενο δωμάτιο" που μέναμε στο Μετόχι πολύ` Θα μπορούσε να βάλει ο ξενοδόχος 10 τέτοιες λάμπες και να λύσει επαρκώς το πρόβλημα του φωτισμού.
Φαντάζομαι σε φουλ σεζόν οι κρητικοί της Γαύδου διοργανώνουν και το γύρο του νησιού με φουσκωτά.
Φαντάζομαι θα σφάζουν στο γόνατο....
Έφυγα από το νοτιότατο άκρο της χώρας και της Ευρώπης με ανάμεικτα συναισθήματα. Κυρίως με ενόχλησε το γεγονός ότι οι ίδιοι οι κάτοικοι του νησιού δεν ενεργούν καθόλου ώστε να προσφέρουν υπηρεσίες ανθρώπινες και νομίζω ότι για την απομόνωσή τους υπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό είναι οι ίδιοι. Το Κόστος τους είναι μικρό και οι απολαβές τους δυσανάλογα μεγάλες. Οι κάτοικοι που ασχολούνται με τον τουρισμό ΟΦΕΙΛΟΥΝ να ενδιαφερθούν έντονα για τους επισκέπτες του νησιού. Και αυτό γιατί οι λύσεις υπάρχουν στο νησί το ίδιο. Όπως και η κουτοπονηριά των κατοίκων του.....
Καταλήγοντας: Ζερέτσι και πάλι Ζερέτσι!!
Διότι είναι μεν μικρό, ΑΛΛΑ:
Έχει δρόμους ασφαλτοστρωμένους,
Έχει σκιά και νερό,
Έχει υπέροχη θέα στην Μακρυράχη,
Έχει καλό φαγητό,
Έχει καλή πρόσβαση και
Δεν έχει ημιάγριους, που πυροβολούν τις πινακίδες....
Για ένα Σαββατοκύριακο (12 και 13 Ιούνη) εξερεύνησα την ακριτική, την ξερή μα και την όμορφη Γαύδο. Από τη χώρα των Σφακιών με ferry-boat η Γαύδος είναι 2,5 ώρες περίπου. Πρόκειται για ξερονήσι, στο οποίο μόνο το κεντρικό και το ανατολικό τμήμα αυτού είναι αξιοποιήσιμο τουριστικά, γεωργοκτηνοτροφικά κλπ. Όλο το δυτικό τμήμα αυτού έχει "Άσπες",
βράχια μεγάλα, που καταλήγουν σε γκρεμούς. Οι δρόμοι του νησιού είναι ελάχιστα ασφαλτοστρωμένοι και οι υπόλοιποι είναι χωματόδρομοι, κατσικόδρομοι ακριβέστερα.
Οι κάτοικοι, όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό, έχουν προσποιητή ευγένεια και δυστυχώς προσπαθούν με κάθε τρόπο να "ρίξουν" ουσιαστικά τους επισκέπτες του νησιού τους. Πρέπει να επισκεφθεί το νησί κάποιος υποψιασμένα, γιατί τους ως άνω κατοίκους αφορά μόνο το μεγάλος κέρδος χωρίς τις ανάλογες παροχές και υπηρεσίες. Αν και εγώ πήγα συστημένος από ένα... "κοπέλι" των Σφακιών, εντούτοις πολλές φορές διαπίστωσα ότι υπάρχει μεγάλη δυσαναλογία παροχών και κέρδους. Φανταστείτε ότι πόσιμο νερό δεν υπάρχει στο νησί, εκτός του εμφιαλωμένου, και το νησί ηλεκτροδοτείται από γεννήτριες και μόνο για μερικές ώρες της ημέρας και της νύχτας. Τα καταλύματα είναι λίγα και χωρίς καμία σύγχρονη άνεση. Και παρ' όλα αυτά οι τιμές τους τσιμπάνε. Το φαγητό μόνο σε ταβέρνα στο Σαρακίνικο με ενθουσίασε.
Η διαδρομή προς την "καρέκλα" στο ακρωτήριο Τρυπητή (το νοτιότερο άκρο της Ελλάδας και της Ευρώπης) είναι άθλια! Είναι διαδρομή 1 ώρας και 20 λεπτών περίπου μέσα στον ήλιο σε κατσικόδρομο! Με ελάχιστα έξοδα θα μπορούσαν να τον συντηρήσουν, αφού όσοι τουρίστες επισκέπτονται το νησί, το κάνουν για αυτό ακριβώς το λόγο. Στα τελευταία 2 χλμ, βέβαια, ο άθλιος κατσικόδρομος καταλήγει σε ένα μονοπάτι, πλήρως αναξιοποίητο και αυτό, αλλά διέρχεται από πευκοδάσος και έχει σκιά. Ασφαλώς η θέα και το άγριο τοπίο στην Καρέκλα σε μαγεύει και μερικώς σε αποζημιώνει.
Το Σάββατο βράδυ ξεκινούσε το "φεστιβάλ του θερινού ηλιοστασίου" και είχε βραδιά παραδοσιακής μουσικής στο λιμάνι. Η κοινότητα της Γαύδου έφερε ένα συγκρότημα κρητικής μουσικής, άπλωσε ένα μικρό μπουφέ και έριξε δεκάδες πυροτεχνήματα μέσα από τη θάλασσα. Κάτοικοι και επισκέπτες του νησιού (και οι ξεβράκωτοι "καλλιτέχνες" του Αγ. Ιωάννη, που πουλούσαν χαϊμαλιά) δεν ξεπερνούσαν τα 30 άτομα. Φρου - φρου και αρώματα από την κοινότητα και καμιά ουσία. Με αυτά τα έξοδα θα μπορούσε η κοινότητα κάτι πιο χρήσιμο να κάνει. Στην έσχατη να βάλει καμιά ταμπέλα στους κατσικόδρομους για να μη χάνεται ο επισκέπτης. Και δεν έφταναν όλα αυτά, στον κύκλο που χόρευε ο Δήμαρχος (των Σφακιών;;; δεν κατάλαβα ακριβώς μιας και η Γαύδος είναι κοινότητα) "παίξανε και τα όπλα". Κάποιος αδάμαστος μπεκρής έριξε με πολεμικό στον αέρα μια γεμιστήρα.....
Κατά τη 01:00 η γεννήτρια σταμάτησε και το απόλυτο σκοτάδι έπεσε! Με το φως του κιν. προσπαθήσαμε να πάμε στο δωμάτιό μας και φυσικά παραπατήσαμε και γλιστρήσαμε στην αυλή του ξενοδοχείου άποιρες φορές. Διερωτώμαι: Γιατί δεν αγοράζει ο ξενοδόχος φωτοβολταϊκές λάμπες; Άπλές λύσεις και χρήσιμες. Για ένα βράδυ, εκτός σεζόν, πληρώσαμε για την καλύβα/"ενοικιαζόμενο δωμάτιο" που μέναμε στο Μετόχι πολύ` Θα μπορούσε να βάλει ο ξενοδόχος 10 τέτοιες λάμπες και να λύσει επαρκώς το πρόβλημα του φωτισμού.
Φαντάζομαι σε φουλ σεζόν οι κρητικοί της Γαύδου διοργανώνουν και το γύρο του νησιού με φουσκωτά.
Φαντάζομαι θα σφάζουν στο γόνατο....
Έφυγα από το νοτιότατο άκρο της χώρας και της Ευρώπης με ανάμεικτα συναισθήματα. Κυρίως με ενόχλησε το γεγονός ότι οι ίδιοι οι κάτοικοι του νησιού δεν ενεργούν καθόλου ώστε να προσφέρουν υπηρεσίες ανθρώπινες και νομίζω ότι για την απομόνωσή τους υπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό είναι οι ίδιοι. Το Κόστος τους είναι μικρό και οι απολαβές τους δυσανάλογα μεγάλες. Οι κάτοικοι που ασχολούνται με τον τουρισμό ΟΦΕΙΛΟΥΝ να ενδιαφερθούν έντονα για τους επισκέπτες του νησιού. Και αυτό γιατί οι λύσεις υπάρχουν στο νησί το ίδιο. Όπως και η κουτοπονηριά των κατοίκων του.....
Καταλήγοντας: Ζερέτσι και πάλι Ζερέτσι!!
Διότι είναι μεν μικρό, ΑΛΛΑ:
Έχει δρόμους ασφαλτοστρωμένους,
Έχει σκιά και νερό,
Έχει υπέροχη θέα στην Μακρυράχη,
Έχει καλό φαγητό,
Έχει καλή πρόσβαση και
Δεν έχει ημιάγριους, που πυροβολούν τις πινακίδες....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου